Tussen 1926 en 1937 verbleven er in Etikhove talrijke kunstenaars. Schilders, schrijvers, cineasten en kunstcritici kwamen naar hier om de patriarch Valerius De Saedeleer te ontmoeten. Paul Van Ostayen, de grootste expressionistische dichter, was één van hen en intiem bevriend met de familie De Saedeleer. Op 4 augustus 1927 schreef hij naar René Victor : "Daer Fik, Ik ben te Etichove aangekomen en ben daar zeer tevreden. Het biedt het voordeel niet geheel alleen te zijn. De streek is niet onaangenaam en mijn adres is : P.v.O. "In den Leeuw van Vlaanderen" Etichove bij Oudenaarde". De herberg "Auberge De Vos", het café waarin de artiesten vergaderden en logeerden, werd in 1926 'opgefrist'. Jean Milo, Paul Haesaerts, Paul Maes, Edgard Tijtgat en Ramah verfden de diverse wanden vol met ludieke taferelen. 

Op de schoorsteenmantel, een werk van Ramah, was een landelijke scène geschilderd met op de voorgrond de buste van een naakte vrouw met een weelderige bloemenruiker. Iets verder zit een man met geruite broek achterste voren op een koe. Op een van de zijwanden staat een jazzscène met een accordeon-, saxofoon- en mandolinespeler geborsteld door Paul Haesaerts. 

Op een andere wand stond een bruidspaar afgebeeld. In 1972 werden de fresco's in het café, dat toen bekend was onder de naam "Bij Sjuule", "herontdekt". Op woensdag 19 juli organiseerde het gemeentebestuur een persconferentie en onderzocht een deskundige van het Ministerie van Nederlandse Cultuur de kunstwerken. Zulma Paeme, de eigenares, had volgende commentaar: "Wat ne mens op zijn oude dagen nog allemaal moet meemaken, straks overleef ik het niet meer. 't Was toch veel beter dat ik hier rustig mijnen ouden dag kon slijten. Waarom laten ze ons niet met rust en laten ze die "peeties" niet onder het papier zitten. Ze zitten er nu al zolang onder. 

"Nadat het café zijn deuren sloot, bleef het gebouw nog enkele jaren dienstig voor de gemeente als vergaderruimte en opslagplaats. Hoewel het gebouw op 9 februari 1978 als monument werd beschermd, gingen bij de latere verbouwing tot kapperssalon, de muurschilderingen onherroepelijk verloren. Het is en blijft een jammerlijke definitieve verarming voor Etikhove.