De Sint-Pieterskerk van Schorisse is een typisch voorbeeld van de religieuze architectuur uit de late 18de eeuw. De kerk staat, tegen de gebruiken in, niet in het midden van de parochie. Twee honderd meter voorbij de kerk ligt reeds de grens met Horebeke. 

De oude vierkante toren uit de 16de eeuw is verwerkt in de latere hallenconstructie (een groot zadeldak). Het koor is nauwelijks smaller dan het schip. De Toscaanse zuilen die het geheel ondersteunen staan op een vierkant voetstuk. Het schilderij aan het zijaltaar aan de zuidzijde stelt pestlijders voor die de heiligen, Rochus, Sebastiaan en Antonius-abt aanroepen. Het dateert uit de zeventiende eeuw. Het schilderij aan het noordelijke zijaltaar, het O.L.Vrouwaltaar, stelt "De Geboorte van Christus" voor en wordt toegeschreven aan Gaspar De Craeyer. Het is afkomstig van het klooster van Deinze en werd door pastoor Michaël Janssens op een openbare veiling in Brussel gekocht. 

Het oudste beeld in de kerk is dat van de heilige Margaretha uit de zestiende eeuw. Dit beeld en ook de andere houten en bepleisterde neogotische beelden werden jammerlijk genoeg in de jaren 60 in uniform wit geschilderd. 

Een gekleed Madonnabeeld met troon, vermoedelijk uit 1856 wordt zorgvuldig in een glazen kast in de noordbeuk bewaard. Een smeedijzeren communiebank, vermoedelijk van 1829, sluit over de gehele breedte het koor af van het kerkschip. Op de panelen van de kuip van de preekstoel zijn de vier evangelisten afgebeeld in grisaille. Een houten beeld, Joannes De Doper voorstellende, staat los onder preekstoel.

De oudste biechtstoel dateert uit 1687 en staat in de doopkapel. Carel Mahieu uit Oudenaarde is de maker van deze biechtstoel. Hij maakte ook het door een brand (1949) vernietigde hoogaltaar uit 1680. In de twee andere biechtstoelen, in de zijbeuken, daterend uit het midden van de achttiende eeuw, bevindt zich centraal een medaillon met de voorstelling van de verloochening van Petrus en zijn verlossing uit de kerker. De Staercke is de maker van het doksaal. Het is afkomstig van de kerk van Meerbeke en dateert uit 1781. Ingrijpende wijzigingen werden door Van Peteghem-Van Hecke in 1837 aangebracht. 

Vermeldenswaard is de achthoekige doopvont in zandsteen die dateert uit de zestiende eeuw. De gesculpteerde scènes op het bekken werden in 1566 tijdens de beeldenstorm vernield. Vooral de hoofden en de handen van de dertig figuren die in halfverheven beeldhouwwerk op de kuip van de doopvont staan, moesten het ontgelden. De voorstellingen houden verband met huwelijk, geboorte, duivelbezwering, doopsel, onderricht en doopvontwijding. Het koperen deksel is met acht rocococartouches versierd. De kerk met de omheiningsmuur en oud kerkhof werden in 1979 als dorpsgezicht geklasseerd.